Mijn eerste herinnering in dit leven:
Een zomeravond. Ik ben 7
en mijn moeder is een zwarte weduwe
die zingt - nee,
die zucht en hinkt, traag
en treurig op gebrekkige rijmen
van een primitieve melopee:
'Alleen de dood
heeft het eeuwig leven.'
En daar valt de nacht
door de ruiten van de zolderkamer,
gevat in lood.
En ik ben eindelijk
voor altijd
8
Posts
0 reacties:
Een reactie posten