'Misschien ben ik wel een Literair Interactief Faction Project,' schreef ik gisteren in m'n Facebook. 'Een Proeve van Mythisch Realisme. Uw gelegenheid om 15 minuten roem te vergaren. Uw obsessie, een koortsdroom, de reïncarnatie van Hadewijch, Lilith, Ophelia... En u? Wie of wat bent u?'
'Doe zoals ik en weiger consequentieel (sic!) alle vriendjes hier,' antwoordde ene Chris Marlowe op de existentiële vraag van Vincent Schmitz waarom wij Facebook-vrienden zijn. 'Ik heb geen vriendjes in dit leven. Maak een Statement van je Facebook!'
Dat vond ik best wel grappig. Op Facebook moet je iemands vriendje zijn om interactief aan de slag te kunnen, dus klikte ik door naar het profiel van Chris Marlowe, waar bleek dat hij wel degelijk 1 vriendje had. Of beter: 1 vriendinnetje. En dat bleek ondergetekende te zijn, Salome Swarte.
'Hoezo? En ik dan?' reageerde ik impulsief.
'Jij telt niet mee,' antwoordde hij vrijwel meteen. 'Jij bent alleen maar de spreekbuis waarlangs ik mij tot de internetgemeenschap kan richten.'
Plotseling vond ik dit alles niet zo grappig meer, maar veeleer... griezelig? Dat jij het enige Facebook-vriendinnetje bent van een of andere, jou onbekende creep met een dito profiel... Alsof ik zomaar, van het ene op het andere ogenblik, in een live griezelverhaal terecht was gekomen.
Het werd er niet beter op toen ik ineens besefte waar ik de profielfoto van Chris Marlowe eerder had gezien...
'Doe zoals ik en weiger consequentieel (sic!) alle vriendjes hier,' antwoordde ene Chris Marlowe op de existentiële vraag van Vincent Schmitz waarom wij Facebook-vrienden zijn. 'Ik heb geen vriendjes in dit leven. Maak een Statement van je Facebook!'
Dat vond ik best wel grappig. Op Facebook moet je iemands vriendje zijn om interactief aan de slag te kunnen, dus klikte ik door naar het profiel van Chris Marlowe, waar bleek dat hij wel degelijk 1 vriendje had. Of beter: 1 vriendinnetje. En dat bleek ondergetekende te zijn, Salome Swarte.
'Hoezo? En ik dan?' reageerde ik impulsief.
'Jij telt niet mee,' antwoordde hij vrijwel meteen. 'Jij bent alleen maar de spreekbuis waarlangs ik mij tot de internetgemeenschap kan richten.'
Plotseling vond ik dit alles niet zo grappig meer, maar veeleer... griezelig? Dat jij het enige Facebook-vriendinnetje bent van een of andere, jou onbekende creep met een dito profiel... Alsof ik zomaar, van het ene op het andere ogenblik, in een live griezelverhaal terecht was gekomen.
Het werd er niet beter op toen ik ineens besefte waar ik de profielfoto van Chris Marlowe eerder had gezien...
Posts
0 reacties:
Een reactie posten