Blauwbaard

Na een korte reis
sta je je dan in ’t paradijs
voor een prins op een vuilwit paard.

Overdag slaapt hij, bij nacht gaat hij
op jacht in het Zwarte Woud: een stuk verdriet
dat zich voedt met maagdenbloed.
Tenminste, dat wordt beweerd,
maar jij gelooft het niet.

En dat zijn baard zo blauw is
en zijn hand een klauw is -
je ziet het niet.

Je bent vereerd
dat jij - lichtschuw wezen -

mag schuilen in de schaduw
van de Heer der Verwoeste Gewesten.