Een moeder spreekt:

Salomé danst en staar
haar niet aan: er dreigt gevaar
als je kijkt naar de maan.

Het is een hysterische vrouw
op zoek naar een minnaar.
Ze is te bloot.

Wolken bedekken haar,
maar ze scheurt haar kleren
als was ze in rouw
en je bent nog niet dood.

Laat haar je mond

niet kussen, laat haar

het vuur niet blussen.

Zie ze!

Hij wil haar alles geven:
lieve hofdames, wel zeven.
Geeft zij hem dan alleen
haar leven?

‘Zie ze zweven
in de maneschijn!
Zul jij de achtste zijn?

Zie ze waaien
in de wind en zwaaien
met hun rokken
en dansen – stijf
als stokken!

En op mijn eenzaam eiland
in de grijze zee
danst nog niemand
met ze mee!’